به کجا چنین شتابان ؟
تاکنون از خود پرسیده اید که چه زمانی مرگ انسان آغاز می شود؟
می گویند مرگ موجودی است که با تولد انسان بدنیا می آید, در لحظه لحظه زندگی او رشد می کند و زمانی که به حد تکامل رسید, جان انسان را می گیرد.
در واقع مرگ پدیده ای است که در تمام دوران زندگی در بطن بشر وجود دارد و آنگاه که زمان مقتضی برسد, قدرت خود را بر بدن تحمیل کرده, او را به دیار باقی می فرستد. شاید این نوع نگاه به مرگ از آن جهت اهمیت داشته باشد که انسان را هماره به یاد آخرت می اندازد.
بیاییم اندکی به یاد مرگ باشیم. بیاییم اندکی به گورستان سر بزنیم. به تصویر زیر نگاه کنید:
این تصویر اولین قبر در بهشت زهرا(س) است. قطعه 1 ردیف 1 شماره 1
تاریخ تولد 1264 تاریخ وفات 27/4/1349 درست 85 سال عمر کرد و 37 سال از وفات او می گذرد.
به قبرستان که سفر می کنی , برخی قبرها کهنه و ساده اند.
و برخی قبرها نو و مجلل می باشد.
اما هیچ کدام از اینها مهم نیست, بلکه آنچه مهم است, آنکه همه کسانی که در این قبرها خوابیده اند, ایامی در دنیا زندگی می کردند. یکی مثل من, یکی مثل تو و شاید خیلی از مواقع یادشان می رفت که روزی به کام مرگ گرفتار خواهند شد.
اولین قبر بهشت زهرا(س) را دیدید. حال آخرین قبرهای این قبرستان را هم ببینید.
امیر سخن مرگ را این چنین توصیف کرده است.
« شادابی زندگی را افسردگی پیری در پیش است. دوران عافیت به بیماری و درد پایان می پذیرد و سرانجام زندگی جز مرگ نیست, مرگی که دست شما را از دنیا کوتاه می کند و راه آخرت را پیش پای انسان می نهد. با تن لرزه ها, دردهای جانکاه, اندوه گلوگیر و نگاه فریادخواه. از یاران و خویشاوندان و همسران کمک می خواهد, اما کاری از دست کسی برنمی آید و گریه سود نمی رساند. از افتادن در تنگنای گور و تنها و بی کس در گورستان ماندن, چاره ای نیست. آن گاه کرم ها, تکه پاره تن او را می برند و پوسیدگی, طراوت تن را لگد کوب می کند و گذشت روزگار همه آثارش را به باد فنا و فراموشی می سپارد. تن های نازنین می گندند و استخوانهای محکم می پوسند.
نهج البلاغه , خطبه 230.